dinsdag 7 juni 2011

Vrouwen groeten mij niet terug

'Vrouwen groeten me niet terug, als ik tijdens het hardlopen groet,’ blogt Marc Dubach, ‘is dat de onbevredigde blik in mijn ogen?’

Mensen groeten op straat is de allerkleinste vorm van samenleven. Een groet aan een vreemde betekent: ik zie je, ik accepteer dat jij hier ook loopt, ik gun je een fijne dag. En ook: ik heb je in de gaten als er iets vervelends gebeurt. Afhankelijk van de vreemdeling die je tegenover je hebt, gaat je goeiemiddag of hoi gepaard met een wat zakelijkere toon of juist een ontwapenende lach die je dag goedmaakt. Het korte contact en soms het moment van chemie, geven betekenis aan mijn bescheiden toegevoegde waarde in iemands dagelijks bestaan.

Groeten is gemoedelijk, komt voort uit traditie en is zo Brabants. Eens - we spreken over mijn Bossche studententijd – kreeg ik er discussie over met een maatje. Dat ik tijdens het vegen van de stoep wandelende voorbijgangers groette, vond hij aandachttrekkerij en ik zou er verkeerde verwachtingen mee scheppen. Ongeveer op dat punt eindigde onze vriendschap. Ik groet mensen, wat jaloerse mannen daar ook van vinden. Punt.

Ik moest lachen om Marcs blog. Dat gaat niet over mij, dacht ik toen ik zijn vermakelijke zelfmedelijden las. Toch ging ik op onderzoek uit. Hoe zit dat, groet ik ook niet terug als mannen mij tijdens het sporten groeten?

Ehm, nee. Of misschien toch.

Dat zit zo. Als ik in mijn eentje hardloop, step of fiets in de vrije natuur, is dat vaak op plekken waar niet heel veel anderen zijn. Een vrouw heeft geleerd dat zij met een ‘raak-me-niet-aan’-uitstraling haar veiligheid redelijk kan garanderen. Dat betekent dat ik niet als eerste een mannelijke tegenligger groet en daarmee dus niet uitnodigend ben. Ik wacht af of de heer in kwestie mij groet en roep dan, terwijl we elkaar al drie meter voorbij zijn, nog eens – hoi! – terug. Veel te laat.

Zo bezien is het tegelijkertijd logisch en jammer dat ik voorzichtig ben met groeten op stillere locaties wegens die ene man met die onbevredigde blik in zijn ogen. Dus Marc: haal die hongerige kijk van je gezicht en hardlopende vrouwen zullen je bij bosjes hun warme lach en groet geven.

5 opmerkingen:

  1. Haha. Ik zet de volgende keer mijn meest neutrale blik op. Moet ik wel jou niet tegenkomen. ;) Verslag volgt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb even Beatrijs.com geraadpleegd:

    http://www.beatrijs.com/wandelaars-groeten-niet-terug/

    laatste zin: " Nou ja, u moet het maar niet te zwaar opnemen. Zo erg is het ook weer niet. U hebt er uw goede humeur toch niet door laten bederven, mag ik hopen? "

    M.v.g @eindhovenfinest

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @eindhovenfinest O heerlijk, dat hele stukje. Het wereldleed is weer in de juiste proporties gezet.

    @ Joyce Thanks! Leuk dat je meeleest.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Even in mijn eigen geheugen graven: volgens mij groet ik vooral als ik niet al te zeer overtuigd ben van mijn andere-hardlopers-groeten-onwaardigheid... dat is: als ik er niet uitzie als de jogger die van boom naar boom jogt met de tong op zijn schoenen. Of als ik nog voldoende adem heb om een groet uit te brengen.

    BeantwoordenVerwijderen