We zaten tegenover elkaar aan de leestafel van een grand café. Hij las Psychologie Magazine, ik wachtte op mijn afspraak.
"Hebt u quiche?" vroeg hij aan de juffrouw.
"Nee, wel taart." antwoordde zij.
Hij staarde naar de kaart. Op deze druilerige dinsdagmiddag had hij wat lekkers bij zijn thee verdiend. Juist toen ik opkeek uit mijn krant, keek hij me vragend aan:
"Appeltaart of kersen?"
"Moet u mij niet aankijken," zei ik. Hij beantwoordde mijn blik met een grote lach.
"Twee appeltaart juffrouw, met slagroom."
mooi hoor, zoals jij de wereld ziet.
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je als eerste mijn nagelnieuwe, kakelverse blog hebt gevonden. Dankjewel!
BeantwoordenVerwijderenBriljant stukje! Nummer twee spreekt.
BeantwoordenVerwijderenGenoteerd, nummer twee!
BeantwoordenVerwijderenHierbij nummer 3!
BeantwoordenVerwijderenEn nog wel mijn favoriete nummer 3! Tijd voor appeltaart in een bussluisloos bestaan.
BeantwoordenVerwijderen