Ik vind het eng, maar het moet. Bloed moet. En wel nú.
Het begon op mijn 30e verjaardag. Al langere tijd liep ik rond met het idee lid te worden van het CDA. Ik ging niet over één nacht ijs; daar had ik jaren over nagedacht. En dan zomaar lid worden op een willekeurige dag in november van 2006? Mooi niet. Uit het partijbureau kwamen jubelberichten over de stijgende ledenaantallen na de verkiezingsoverwinning voor de Tweede Kamer die maand. Alsof ik lid werd om bij de winnaars te horen. Het stempel 'opportunist' is snel gedrukt. Niks daarvan.
De uitgangspunten van het CDA passen het meest bij me. Vanuit die waarden wil ik een bijdrage leveren aan de politiek en de samenleving. Daar gaat het mij om, niet om de mensen die toevallig op dat moment aan het roer staan.
Dat bracht me op een nieuwe gedachte. Op 10 december, de Dag van de Mensenrechten, kreeg ik het leven. Een gezond leven in een veilig land. Is dat geen mooie dag om anderen iets terug te geven?
Zo had ik antwoord op mijn vraag en zag een nieuwe traditie het licht. Op 10 december 2006 werd ik lid van het CDA. Op 10 december 2007 - al veel te lang had ik het uitgesteld - meldde ik me als orgaandonor. In 2008 voegde ik doel bij geboortedatum: Amnesty International kreeg er een vaste collectant bij. En 2009... tja. Ik ben niet perfect. Het plan was goed, de uitvoering faalde deze keer.
Op 10 december dit jaar twijfelde ik. 'Geef bloed', zei een zwager aan de verjaardagstaart. Ik sputterde: '... geen polonaise aan mijn lijf... onderzoek en slangen enzo...' en schaamde me onmiddellijk. Mensen die bloed moeten krijgen, hebben niks te zeggen over polonaise. Ik wel. Ik kan geven. Het aanmeldformulier heb ik zojuist opgestuurd. Niet omdat ik het fijn vind. Omdat bloed moet.
Mijn vader gaf en mijn broer geeft bloed. Dit blog zou mij ook over de streep moeten doen trekken. Toch maar niet. Wat wel erg goed is om een dag voor jezelf te hebben. Inspirerend idee. Nu nog een geschikte dag vinden. Trouwens goed dat je zo bewust kiest voor het CDA. Jong en veelbelovend die willen we allemaal wel!
BeantwoordenVerwijderenGeschikte dag? Allerzielen, 2 november. Kan haast niet mooier! En voor die tijd trek ik je over een streep.
BeantwoordenVerwijderenIs mijn verjaardag! ;-)
BeantwoordenVerwijderenJoh, wat toevallig!
BeantwoordenVerwijderenBloed gaf ik ook. Eens. Preciezer: driemaal. Nadat mijn lijf driemaal dacht dat het zonder die halve liter bloed beter functioneerde buiten het bewustzijn concludeerde ik dat het goede doel - in dit specifieke geval - beter af was zonder, dan mét mij. Gelukkig ben jij er nu, om onze schuld in te lossen. Wat zal ik eens gaan doen dit jaar?
BeantwoordenVerwijderenEen late reactie. Maar als iemand die op reguliere basis een product van donorbloed ontvangt kan ik niet anders dan alle mensen die zonder eigenbelang bloed geven enorm dankbaar zijn. Ik zou graag bloed teruggeven, maar dat is geen optie, dus zijn mijn organen beschikbaar, voor de mensen die het nodig hebben of de wetenschap, dat is mij om het even.
BeantwoordenVerwijderenVoor mensen zoals jij doe ik het met liefde Tim, en daar hoef ik niks voor terug. De kleine moeite die het mij kost, staat in geen enkele verhouding tot de ellende die mensen ondergaan die het nodig hebben. Take care!
BeantwoordenVerwijderen