Daar sta ik met een pak magere melk in mijn handen op de parkeerplaats. In hemelsnaam, hoe kom ik daar nu aan?
Ik draai de film terug. Met een boodschappenlijstje waarop slechts 'yoghurt' stond, ging ik de Albert Heijn in. Daar stopt de film. Ik zucht. Weer liep ik mijn gedachtes achterna en die hadden niks met het doel van mijn supermarktbezoek te maken. Het overkomt me de laatste tijd te vaak. Is de aftakeling begonnen?
Tegelijkertijd moet ik lachen. Opa presteerde het met grote regelmaat met totaal andere spullen uit de stad terug te komen dan oma hem op een briefje meegegeven had. En mijn vader wordt door ons dochters liefdevol uitgelachen als zijn verstrooidheid zijn geordende leven verstoort.
Het meisje van de Appie doet niet moeilijk. Met het goeie pak zuivel onder de arm loop ik voor de tweede keer de parkeerplaats op. Ik besef dat ik een echte Hermens ben en daar ben ik trots op. Die verstrooidheid neem ik voor lief. Ik hoop jullie ook.
Of heb je zondag te goed naar mijn verhalen geluisterd!!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Willemijn
Dat sowieso. En groetjes terug.
BeantwoordenVerwijderenWeer zeer fijn verwoord! Veranderingen in je leven hebben overigens ontegenzeggelijk invloed op je geheugen en concentratie. Niets om je zorgen over te maken. Komt (weer) goed. Overigens gebruik ik altijd een 'botskappenbriefke'.
BeantwoordenVerwijderenMarcoKarss
Dankjewel Marco, juist als jij het zegt heb ik er vertrouwen in dat het goedkomt. En wat het botskappenbriefke betreft: ik was zelfs vergeten dat ik het gemaakt had...
BeantwoordenVerwijderen